Людзі, памаўчыце, родныя,
Памаўчыце, як да гэтага маўчалі,
Не кідайцеся дарэмна словамі,
Сэрца растрасаючы ў кавалкі.
Што вядома вам пра рэвалюцыю?
Хіба кінеце ў навальніцу хаты?
Хіба пойдзеце... а ногі то ня гнуткія!
Хіба вам стаяць на барыкадах?
Вас, крыклівых, пазьмятае венікам
З вуліц, жорстка прагнучых крыві,
І з вакон працягнейе палеміку,
Пазіраючы на рваныя сьцягі.
Потым стрэнеце сьвітанак перамогі,
І з адданасьцю запляскаеце ў ладкі
Тым, хто кіне ўладарны вокліч,
Кім учора быў – ужо ня важка...
Што вядома вам пра рэвалюцыю?
Нам сваёй крывёй яе распальваць!
Нам да дну піць горкі напой жудасьці
І сябе прыносіць у ахвяры,
Нам, дзяўчатам, юнакам... і дзецям
Выпраўляць усе вашы памылкі,
Куды нас закіне змройны вецер,
Разрываючы няшчадна крылы,
Куды нас закіне навальніцаю –
На вяршыні славы ці на стрэлы –
Хіба вам вядома?.. Памаліцеся ж,
Дапаможа дзецям толькі вера!
Не блюзьнерце небу, баламутныя,
Не катуйце душы, цемрашалы!
Помніце, у змройнай рэвалюцыі
Які сьвет стаіцьб на барыкадах.
Я прашу вас, памаўчыце, родныя,
Памаўчыце, як да гэтага маўчалі,
Не кідайцеся дарэмна словамі,
Сэрца растрасаючы ў кавалкі...
|
|
